زمینه و هدف: گیاه پلانتاگوپسیلیوم جزء گیاهان بومی ایران بوده و مولد نوعی پلیمر است که فاقد سمیت و عوارض نامطلوب برای بیماران می باشد. علاوه بر آن میزان پلیمر حاصله از این گیاه نیز نسبتا بالا می باشد. هدف از این مطالعه استفاده از پلیمر گیاهی ارزان قیمت حاصل از گیاه پلانتاگوپسیلیوم بعنوان چسباننده و باز کننده در فرمولاسیون قرص استامینوفن می باشد. این پلیمر از نظر خصوصیات بازکنندگی و چسبانندگی با اکسیپیانهای مورد استفاده در داروسازی مقایسه شده است. از بین چسباننده های متداول PVP و نشاسته انتخاب شد و از بین بازکننده ها نیز اکدیزول و نشاسته انتخاب گردید.روش ها: برای نتیجه گیری اینکه پلیمر گیاهی در مجاورت پرکننده محلول در آب بهتر عمل می کند یا در مجاورت پرکننده نامحلول در آب، از 2 نوع پرکننده لاکتور و DCP استفاده گردید. برای انتخاب بهترین فشار برای قرص زنی فرمولاسیونهای بدون ماده موثر و حاوی لاکتوز یا DCP به عنوان رقیق کننده، پلیمر گیاهی یا نشاسته یا PVP به عنوان چسباننده و پلیمر گیاهی یا نشاسته یا اکدیزول به عنوان بازکننده تهیه شد. فرمولاسیونهای کامل حاوی پلیمر گیاهی با مقادیر مختلف %2.5 و %5 در حضور پرکننده های لاکتوز یا DCP با فرمولاسیونهای حاوی نشاسته (با مقادیر مختلف %2.5 و %5) مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بهترین فشاری که در آن زمان باز شدن در حداقل مطلوب و سختی در محدوده موردنظر باشد، فشار 100 بار می باشد. بهترین مقدار پلیمر گیاهی که در آن درصد آزادسازی ماده دارویی در بالاترین میزان و سختی نیز تا حد ممکن بالا باشد، %5 برای پلیمر گیاهی بود.نتیجه گیری: پلیمر گیاهی حاصل از گیاه پلانتاگوپسیلیوم از نظر قدرت رهاسازی دارو و میزان سختی که به قرص می دهد قابل مقایسه با نشاسته بوده و در مواردی حتی بهتر از آن نیز عمل می کند.

در این مطالعه با هدف بررسی استفاده از زئولیت کلینوپتیلولیت به عنوان جاذب در حذف آلاینده های نیترات، فسفات و شوری از زهاب کشاورزی، به منظور تعیین سطوح مناسب پارامترهای مؤثر بر جذب آلاینده ها، آزمایش ها به صورت ناپیوسته با لحاظ نمودن اثر پارامترهای قطر ذرات جاذب، غلظت آلاینده­ها، میزان شوری، دما، زمان ماند، pH و غلظت جاذب انجام پذیرفت و سپس، آزمایش های جذب توسط ساخت یک مدل زهکشی بررسی گردید. آزمایش های جذب در چهار مدل که شامل مدل شاهد (D0)، جاذب در اطراف زهکش (D1)، جاذب در محیط ریشه گیاه (D2) و جاذب در سطح خاک (D3) بود، به وسیله زهاب طبیعی خروجی از زهکش های مزارع جنوب خوزستان، تحت شرایط مناسب پارامترهای مؤثر انجام پذیرفت. نتایج حاصل از این پژوهش حاکی از آن است که، میزان حذف آلاینده­ها و شوری در شرایطی که قطر ذرات جاذب برابر 1000 میکرومتر، غلظت جاذب برابر 30 گرم بر لیتر، pH برابر پنج، غلظت آلاینده های ورودی دارای مقادیر ، 80 میلی گرم بر لیتر نیترات، 10 میلی گرم بر لیتر فسفات و شوری 12 دسی زیمنس بر متر، زمان ماند برابر 90 دقیقه و دمای محیط برابر 50 درجه سانتی گراد درنظر گرفته شود، بازدهی حذف نیترات، فسفات و شوری به ترتیب برابر 63، 39 و 79 درصد خواهد شد. با استفاده از این سطح پارامترها در مدل­های زهکشی مورد مطالعه، در حالتی که جاذب کلینوپتیلولیت در اطراف محیط زهکش قرار دارد (D1)، راندمان حذف برابر 72/59 درصد ، 28/29 درصد و 47/77 درصد به ترتیب در حذف نیترات، فسفات و شوری به دست آمد.

این آزمایش با هدف بررسی تاثیر هیومی پتاس در افزایش سطح تحمل به شوری گیاه پوششی فیلا (Phyla nodiflora L.) بر اساس ویژگی های مورفوفیزیولوژیک انجام شد. طرح کرت های خردشده در یک آزمایش گلخانه ای با دو عامل به صورت بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار اجرا شد. کرت اصلی شامل شوری کلرید سدیم در 5 سطح مختلف (صفر، 4، 8، 12 و 16 دسی­زیمنس بر متر) بود؛ در حالی که، کرت فرعی شامل سه سطح هیومی پتاس (صفر، 500 و 1000 میلی­گرم) بود. نتایج نشان داد، بدون در نظر گرفتن تیمار کودی، وزن تر شاخساره و کیفیت ظاهری در تیمار شوری 16 دسی زیمنس بر متر در مقایسه با گیاهان شاهد به ترتیب کاهش معنی دار 02/19 و 34/24% نشان دادند. دیگر ویژگی مثبت گیاه فیلا در تنش شوری 16 دسی زیمنس بر متر، وضعیت به نسبت مطلوب رنگدانه های گیاهی بود. افزون بر این، کیفیت ظاهری همبستگی قوی و مثبتی با طول شاخساره، وزن تر و خشک شاخساره و وزن تر ریشه نشان داد. به طور کلی نتایج بیانگر آن بود که فیلا در زمان تنش شوری از ویژگی های رشدی خود کاسته است. بدین ترتیب از کیفیت ظاهری در شوری بالا تا حدودی کاسته شد؛ اما در عوض سبزینگی فیلا در شرایط تنش حفظ شد. بر اساس نتایج وزن تر و خشک شاخساره و ریشه، محتوای نسبی آب (RWC) برگ و کیفیت ظاهری گیاه فیلا تا سطح شوری 8 دسی زیمنس بر متر از وضعیت مطلوبی برخودار بود و نیازی به استفاده از تیمار هیومی­پتاس تا این سطح از تنش وجود ندارد. در سطوح شوری بالا (12 و 16 دسی زیمنس بر متر)، ویژگی های مورفوفیزیولوژیک فیلا کاهش یافت. در نتیجه در سطح شوری بالا برای بهبود وضعیت کلی گیاه، کاربرد هیومی پتاس پیشنهاد می شود. به طوری که، هیومی پتاس 500 میلی گرم بر لیتر سبب افزایش طول شاخساره، تعداد شاخساره جانبی و RWC در سطح شوری 16 دسی زیمنس بر متر شد. افزون بر آن، 1000 میلی گرم بر لیتر هیومی پتاس، سبب بهبود رنگدانه های گیاهی در تیمار شوری 12 دسی زیمنس بر متر گردید.

افزایش آلودگی آب وخاک باعث ایجاد مشکلات زیست محیطی زیادی می شود. از سوی دیگر روش های متفاوت کنترل و تصفیه آلودگی با فنّاوری های مدرن به وجود آمده است که این روش ها اغلب هزینه های بسیار بالایی دارد؛ به نوعی که گاهی صرفه اقتصادی نخواهد داشت. یکی از روش های مورداستفاده در تصفیه ی آلودگی های آب وخاک استفاده از گیاهان است که به اصطلاح گیاه پالایی نامیده می شود. شناسایی گیاهان فعال و مهم در این زمینه باعث افزایش کارایی و حفاظت از محیط زیست می شود. هدف از این تحقیق، پرورش دو گونه آبزی برون آ (بامبو و نی) در محیط آزمایشگاهی برای بررسی توانایی آن ها در حذف نیترات، نمک و کلر از آب خام بود. برای این منظور یک بارNaCl با غلظت 2000 mg/lit و پتاسیم نیترات با غلظت 1000 mg/lit و یک بار NaCl با غلظت 1000 mg/lit و پتاسیم نیترات با غلظت 500 mg/lit درون آب خام ریخته و میزان جذب عناصر با برگ گیاه بامبو و نی و میزان باقی مانده عناصر در آب خام در روز 1 و 14 سنجیده شد. نتایج حاصل حاکی از قابلیت بیشتر گیاه بامبو برای حذف عناصر در آب خام بود. طوری که در بالاترین غلظت، حذف نیترات، سدیم، پتاسیم و کلر به ترتیب 28/46%، 62/32%، 73/24% و 98/27% بود.

گیاه زیتون Olea europaea L. از روزگاران کهن مورد شناخت بوده و برای درمان بیماریها به کار می رفته است. زیتون در بسیاری از کشورها جهت مصارف طبی و تغذیه ای جایگاه ویژه دارد. در این تحقیق پس از جمع آوری، شناسایی و خشک کردن برگ گیاه، خواص مرفولوژی، میکروسکوپی و فیتوشیمیایی آن بررسی شده و به منظور تایید وجود و یا عدم وجود مواد موثره اصلی و غیر اصلی در این گیاه عصاره هیدروالکلی آن مورد آزمایشات مقدماتی قرار گرفت. از جمله موادی که در این آزمایش مورد تحقیق قرار گرفت ماده موثره فلاونویید بود که با استفاده از دستگاه UV این ماده مورد شناسایی قرار گرفت.

در این بررسی اثر ترکیبات محیط کشت بر روی بساک های کنف جهت کاربرد القای کالوس و باززایی گیاه مورد بررسی قرار گرفت. بساک ها درون محیط کشت MS که دارای پنج ترکیب مختلف تنظیم کننده رشد بود قرار داده شدند. محیط کشتی که حاوی ترکیب 1 میلی گرم در لیتر 6- بنزیل آمینوپورین (BAP) و 2 میلی گرم در لیتر کلروفنوکسی استیک (2,4-D) بود به صورت معنی داری تعداد کالوس های بیشتری تولید کرد و افزایش معنی داری در باززائی همان محیط کشت به اضافه 1 میلی گرم در لیتر اسید آلفانفتالین استیک (NAA) و 2 میلی گرم در لیتر (BAP) مشاهده شد. بین پنج سطح هیدروکلرید تیمین محیط کشتی که حاوی 0.2 میلی گرم در لیتر هیدروکلرید تیمین بود باززایی بیشتری را نشان داد. غلظت مالتوز اثر معنی داری بر روی درصد بساک های تولید کننده کالوس، تعداد کالوس های تولید کننده ریشه چه و باززایی داشت. محیط کشت حاوی 6 تا 9 درصد مالتوز بالاترین بازدهی کلی باززایی را بین پنج سطح مالتوز به کار برده شده داشت. غلظت ساکارز به طور معنی داری بر روی تعداد کالوس های تولید کننده ریشه چه و درصد باززایی تاثیر گذاشت و همچنین ساکارز بر روی فراوانی میکروسپورهای تبدیل شونده به گیاهان کامل و فراوانی کروموزم های دوبل خودبخودی در میکروسپورهایی که به گیاهان کامل تبدیل شدند تاثیر گذاشت.

زمینه و هدف: توسعه سریع تکنولوژی های جدید، همراه با یکسری مشکلات محیطی از جمله آلودگی خاک، آب و هوا است. آلوده شدن خاک بوسیله فلزات سنگین ساختار و تنوع زیستی خاک را بهم می زند. گیاه پالایی از روش های نوین در پاکسازی خاک از فلزات سنگین می باشد. گیاه پالایی از جمله روشهای پیشنهادی است که با انباشت عناصر سنگین در اندام هوایی گیاهان، خروج این عناصر از خاک های آلوده را امکان پذیر می کند. هدف از انجام این مطالعه بررسی وضعیت حذف فلزات سنگین موجود در خاک بوسیله گیاه آفتابگردان است.روش: این مطالعه به روش مروری_توصیفی بر روی مطالعات انجام شده در مورد گیاه پالایی توسط گیاهان آفتابگردان انجام گردید. سایت های مورد استفاده عبارت بودند از science direct-sid.ir -www.civilica.com- www.magiran.com- www.pubmed.com. معیار ورود اطلاعات مقالات مرتبط با موضوع و حاوی کلمات کلیدی تحقیق بوده است.یافته ها: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین غلظت کادمیوم در اندام هوایی و ریشه گیاه آفتابگردان وجود دارد. همچنین تفاوت معنی داری بین فاکتورهای انتقال و تجمع زیستی در گیاه آفتابگردان مشاهده شد. همچنین توزیع سرب در اندام های مختلف آفتابگردان از غلظت قابل جذب این عناصر در خاک تبعیت می نماید و با افزایش غلظت سرب قابل جذب در خاک، غلظت آن در گیاه نیز افزایش یافت.نتیجه گیری: گیاه آفتابگردان برای حذف فلزات سنگین بکار رفته و بیشتر جذب را در مورد سرب و کادمیم از طریق ریشه گیاه بوده است. بنابراین آفتابگردان پتانسیل استخراج گیاهی بالاتری نسبت به بسیاری از گیاهان دارد.